Menu
Poznaj najpopularniejsze terminy z branży dekarskiej i ciesielskiej.
alucynk – stop aluminium z cynkiem, używany na powłoki ochronne (np. na blachy stalowe)
aluminium – symbol chemiczny Al, metal lekki, glin aluminium jest nazwą techniczną. Z metalu wykonuje się systemy rynnowe, pokrycia dachowe. Stosowany również do produkcji folii, materiałów wybuchowych, farb ochronnych
antresola – użytkowe lub mieszkalne, niskie pomieszczenie, znajdujące się w górnej części kondygnacji budynku (najczęściej na parterze), nie stanowi kondygnacji budynku.
asfalty – rodzaj lepiszczy bitumicznych, różne rodzaje (np. ponaftowe i naturalne), używane w produkcji pap, płynnych materiałów izolacyjnych (roztwory, emulsje), pokryć dachowych (dachówki)
attyka – górny element (ścianka) zasłaniająca dach, obecnie rzadziej zdobiony figurami
autoklaw – kocioł do przeprowadzania procesów chemicznych i fizycznych, w budownictwie stosowany do impregnacji drewna (metoda wgłębna)
azbest – minerał z grupy amfiboli i serpentynowych; najczęściej używany azbest serpentynowy, stosuje się go przy produkcji materiałów izolacyjnych, tkanin ogniotrwałych, do pokrycia dachów (płyty azbestowo-cementowe), rur
balkon dachowy – inaczej okno balkonowe; okno połaciowe; dwuelementowe, umieszczone w połaci dachowej; krótszy element (dolny) posiada zawiasy na dole ościeżnicy i odchyla się go do przodu; dłuższy element (górny) posiada zawiasy na górze ościeżnicy, odchyla się go do góry
barwica – wada drewna, spowodowana pasożytniczymi grzybami; drewno jest koloru od sinoniebieskiego do czarnego
bednarka – rodzaj taśmy, najczęściej stalowa. Używana w instalacjach odgromowych jako uziemienie; czasami element konstrukcyjny (np. w stropach jako zbrojenie)
bękart – element stosowany w budownictwie ludowym na terenie polski. Klin lub belka drewniana, która tworzy okap w dachach krokwiowych
belka stropowa – element konstrukcji dachowej – tworzy strop oraz łączy pary przeciwległych płatwi i krowki
berlinka – dachówka karpiówka berlińska; rodzaj i forma dachówki karpiówki
beton – materiał budowlany, otrzymywany wskutek związania wypełniacza, wody oraz mieszanki spoiwa mineralnego; w dekarstwie wykorzystywany do produkcji dachówek betonowych
biokorozja – inaczej korozja biologiczna; proces niszczenia materiałów przez bakterie, grzyby i owady (organizmy żywe). Najczęściej zniszczeniu ulegają elementy drewniane (w dachach – więźba)
blacha – Wyrób hutniczy z metali niezależnych lub ze stali, otrzymywany przez walcowanie na gorąco lub zimno; w dekarstwie: pokrycie dachowe z blachodachówek lub blachy
blacha powlekana – blacha z naniesioną powłoką ochronną (różne kolory i różnego rodzaje powłok), chroni przed korozją. Z blach powlekanych produkowane są blachodachówki
blacharstwo – rzemiosło, polegające na wytwarzaniu oraz obróbce przedmiotów z blach. W budownictwie (dachy) – układanie pokryć z blachy
blachodachówka – inaczej: blachówka; pokrycie dachu wykonane z ocynkowanych blach stalowych (zazwyczaj o grubości od 0,5mm do 1,1mm). Blacha wytłaczana jest na kształt dachówek
bolec – rodzaj wspornika rury, przy rynnach jest on wbijany w mur
BSO – (skrót od: bezspoinowy system ocieplania) metoda ocieplania budynków. Jest to lekka, mokra metoda – styropian lub wełnę mineralną przykleja się do ściany za pomocą zaprawy klejowej, następnie wzmacnia się to siatką zbrojącą i pokrywa tynkiem elewacyjnym
ceramika – wszystkie wyroby gliniane, które zostały wypalone. W dekarstwie określa się tym mianem dachówki ceramiczne
ciąg – dwa rodzaje: ciąg kominowy – przepływ powietrza w przewodzie kominowym; ciąg wsteczny – powietrze wpada przez kanały wentylacyjne do wnętrza budynku
ciesielstwo – rodzaj rzemiosła ręcznego, które obejmuje obróbkę drewna budowlanego, wykonanie drewnianych konstrukcji budowlanych dachowych oraz budowę drewnianych domów. Inaczej ciesiołka, ciesielka
cieśla – rzemieślnik zajmujący się ciesielstwem
cieślica – narzędzie – siekiera o szerokim, trójkątnym ostrzu, używana przez cieślę
cyna – metal, symbol chemiczny Sn, liczba atomowa 50, masa atomowa 118,69, temp. topnienia 232˚C, stosowana do cynowania blach stalowych
cyna lutownicza – stop cyny z ołowiem lub innymi metalami; używany do lutowania miękkiego np. w dekarstwie
cynk – metal, symbol chemiczny Zn, liczba atomowa 30, masa atomowa 65,37, temp. topnienia 419˚C. Stosowany m.in. do produkcji powłok ochronnych, blach cynkowych
czapka kominowa – element zakończeniowy wylotu komina. Przeważnie jest to betonowa płyta o większych rozmiarach niż przekrój komina. Element prefabrykowany lub wykonywany na budowie
czop – ciesielskie złącze poprzeczne, występuje przy połączeniu elementów poziomych z pionowymi
czwórnik gąsiora – element pozwalający na połączenie czterech gąsiorów w miejscu, w którym przecinają się cztery grzbiety. Element występuje np. w dachu czterospadowym, dachu brogowym
dach – część budynku, która ogranicza go od góry, zabezpiecza przed warunkami atmosferycznymi oraz przed stratami ciepła. Składa się z dwóch elementów: pokrycia oraz konstrukcji nośnej; wiele rodzajów
dach czterospadowy – inaczej: dach czteropołaciowy; rodzaj dachu stromego. Konstrukcja składa się z czterech połaci, najczęściej o tym samym kącie nachylenia
dach dwuspadowy – inaczej: dach dwupołaciowy; rodzaj dachu stromego (najpopularniejszy typ). Składa się z dwóch połaci oraz dwóch ścian szczytowych, połacie mogą tworzyć poddasze użytkowe lub nieużytkowe (zależne od kąta nachylenia)
dach jednospadowy – inaczej: dach jednopołaciowy lub pulpitowy; rodzaj dachu stromego. Składa się z jednej połaci – osobna konstrukcja dla dachu i dla stropu
dach kolebkowy – rodzaj dachu dwuspadowego. Przeciwległe połacie znajdują się na łukowych krążynach lub krokwiach
dach kopulasty – kształt kopuły o rożnych kształtach (żebrowa, wielobok), najczęściej w formie czaszy
dach mansardowy – rodzaj dachu stromego. Podobny do dwuspadowego, lecz każda połać została załamana pod innym kątem spadku
dach naczółkowy – rodzaj dachu stromego. Jest do dach dwuspadowy z naczółkami, które tworzą ścięte narożniki
dach namiotowy – inaczej: dach brogowy; rodzaj dachu stromego. Składa się z czterech, równych połaci w kształcie trójkąta, które zbiegają się w jednym punkcie. Zbudowany jest na poziomym rzucie kwadratu
dach pilasty – inaczej: dach szedowy; zaliczany do grupy dachów jedno- lub dwuspadowych, znajdują się one bezpośrednio po sobie. Stosowany w obiektach przemysłowych
dach płaski – połać dachu nachylona jest pod kątem mniejszym niż 12˚
dach polski – inaczej: dach uskokowy; bardzo często czterospadowy o dwóch połaciach znajdujących się jedna nad drugą, które oddzielone są ścianką. Kąty nachylenia dachu są do siebie podobne. Najczęściej stosowany w architekturze sakralnej i rezydencjonalnej
dach półszczytowy – inaczej: dach przyczółkowy; dach dwuspadowy, posiada okap w ścianach szczytowych. Nad okapem szczytów widoczna jest część ściany (półszczyt górny). Konstrukcja taka najczęściej występuje nad Podhalu
dach trójspadowy – rodzaj dachu stromego. Składa się z trzech połaci i szczytu. Dwie połacie są w kształcie trapezów prostokątnych i łączą się z trzecią narożami
dach uskokowy – patrz dach polski
dach wielospadowy – połączenie co najmniej dwóch typów dachów, które charakteryzują się znaczną liczbą krzyżujących się połaci o bardzo różnych kształtach (trójkąty, trapezy). Połacie łączą się między sobą kalenicami, koszami oraz narożami
dach wklęsły – przeważnie dwuspadowy, ograniczony murkiem ogniowym o wewnętrznym spadku na obwodzie, połacie stykają się ze sobą w korycie odpływowym
dach zielony – stosowany na tzw. stropodachu odwróconym, ponadto występują w nim 3 warstwy: drenażowa, wegetacyjna oraz filtrująca. Wyróżnia się dwie grupy zieleni w warstwie wegetacyjnej: intensywną (krzewy oraz drzewa) oraz ekstensywną (kwiaty, trawa itd.)
dachówka – płytka wykonana z gliny, następnie wypalana (dachówka ceramiczna); wyrabiana również z mieszaniny cementowo-piaskowej. Używana jako pokrycie dachowe; mogą mieć różne kształty, jak i formy
dachówka bitumiczna – (gont bitumiczny, papowy) rodzaj pokrycia bitumicznego, wykończonego na zewnątrz kolorowym kruszywem. Pasy papy asfaltowej zostają tak ukształtowane, żeby po ułożeniu przypominały dachówkę
dachówka marsylska – typ dachówki zakładkowej, charakteryzuje się dwoma podłużnymi żłobieniami
dachówka zakładkowa – poszczególne dachówki zachodzą na siebie. W miejscu zachodzenia dachówek na siebie występują zamki (przy nowoczesnych dachówkach)
dekarstwo – rzemiosło budowlane, które zajmuje się układaniem oraz naprawą pokryć dachowych
dekarz – rzemieślnik, który zajmuje się dekarstwem, układa i naprawia pokrycia dachowe
deska czołowa – jest to deska przybita do końców krokwi znajdujących się w okapie. Do deski przy pomocy haków czołowych przeważnie montuje się rynnę
drabinka przeciwśniegowa – inaczej: płotek przeciwśniegowy; element w formie niskiego płotka lub drabinki, długi. Ma za zadanie przetrzymać zsuwający się śnieg z dachu
dranice – drewniane deski jodłowe lub świerkowe, które służą do wykonania pokryć dachowych. Deski łupane ręcznie, o długości do 3 m.
dylatacja – inaczej szczelina dylatacyjna, przerwa. Jest to celowo utworzona szczelina w konstrukcji, jej elementy mają za zadanie przenieść przewidywane odkształcenia i obciążenia. Rodzaje dylatacji: konstrukcyjne, technologiczne, przeciwdrganiowe oraz termiczne
dymnik – niewielki otwór lub okienko w dachu albo w szczycie pod kalenicą. Odprowadza ono dym z obiektów, które nie posiadają komina
dźwigar – element konstrukcyjny pochyły lub poziomy. Przenosi on obciążenie na podpory, w dachach stosowane w konstrukcjach o dużej rozpiętości
ekspertdachowy.pl – portal internetowy powstały w 2016, założony przez spółkę Tecta Sp. z o.o., na którym inwestorzy budujący dom mogą w łatwy sposób porównać produkty i oferty pokryć dachowych, wraz z cenami, a następnie w wygodny sposób złożyć zapytanie internetowe z prośbą o wycenę dachu
elewacja – zewnętrzna ściana budynku, zawierająca wszystkie elementy występujące na niej
esówka – (holenderka) rodzaj dachówki cementowej lub ceramicznej, kształtem przypomina fale lub nieco niesymetryczną literę S
eternit – prasowany materiał, wykonany z masy cementowej z dodatkiem włókiem azbestowych. Stosowany do krycia dachów i przy produkcji rur
facjata – pomieszczenia mieszkalne na strychu z lukarnami, które przekryte jest dachem poprzecznym
falc – inaczej: rąbek; forma spojenia blach, powstało ono poprzez zawinięcie brzegu jednej w zagięciu drugiej
faliste płyty bitumiczne – typ bitumicznego pokrycia dachowego. Płyty powstają przez nasycenie masą asfaltową osnowy z włókien organicznych lub celulozowych. W procesie walcowania osnowa otrzymuje kształt fali. Przeważnie płyty służą jako pokrycie lub jako podkład pod dachówki cementowe lub ceramiczne
felc – w stolarstwie i ciesielstwie jest to rowek lub wypukłość w boku desek, która umożliwia ich łączenie na pióro-wpust
fix – okna dachowe, które nie mają możliwości otwarcia
folia dachowa – są to folie, które układane są na i w dachu. Definicja zawiera folie znajdujące się w konstrukcjach dachowych, przegrodach dachowych (np. folia paroizolacyjna
folia wstępnego krycia – inaczej: folia dachowa, FWK; układana na dachu między łatami a kontrłatami. Stosowana jako podłoże pod właściwe pokrycie i jako dodatkowa ochrona przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi
formatki – elementy blaszane, które zostały wycięte z arkusza blachy. Stosuje się je do krycia dachu czy też attyki. Formatką jest nawet pojedynczy element, wykonany z blachy do krycia w karo
fungicydy – substancje chemiczne, które zwalczają grzyby pasożytnicze wywołujące choroby u roślin uprawnych, powodujące niszczenie tkanin czy też skór. Fungicydy stosowane są do impregnacji drewna budowlanego (np. więźba dachowa)
gąbka kosza – nazywana inaczej klinem kosza. Jest to gąbka umieszczana pod dachówką, mająca na celu zapobieganie dostawaniu się śniegu i deszczu pod poszycie dachu
gargulec – inaczej: rzygacz; efektowne i ozdobne zakończenie rynny dachowej, wysunięte przed lico muru, chroni ścianę przed zawilgoceniem
gąsior – jest to rodzaj dachówki, służący do pokrywania kalenic i szczytów dachu. Mają one różny kształt. Istnieją także specjalne gąsiory końcowe i początkowe, pełniące oprócz praktycznej także funkcję dekoracyjną
geowłóknina – rodzaj tworzywa, wykonanego z włókien polipropylenowych lub poliestrowych, połączonych mechanicznie za pomocą igłowania. Spełnia rolę izolującą oraz wzmacniającą konstrukcję. Geowłókninę stosować można na dachach zielonych, w celu zabezpieczenia powierzchni dachu przed przemakaniem
glazura – rodzaj przezroczystej powłoki, zabezpieczającej produkty ceramiczne, jak dachówki, przed wilgocią
gont – nazywany także szkudą, szkułą. Rodzaj wąskiej deseczki, służącej do pokrywania dachu i ścian. Wykonany jest najczęściej z drewna modrzewiowego, sosnowego, świerkowego lub jodłowego. W Polsce kojarzony głównie ze stylem zakopiańskim. Gonty mocowane są ze sobą ściśle za pomocą wpustów i grzebieni
grzbiet dachu – inaczej: naroże; jest to linia styku, łącząca ze sobą dwie płaszczyzny dachu pod kątem ostrym. Tym terminem określa się też niekiedy kalenicę
grzęda – element konstrukcji dachu, jest to krótka jętka, mocowana przy kalenicy na dachach o dużym spadku
gzyms – jest to poziomy element architektoniczny, służący akcentowaniu podziałów architektonicznych (np. oddzielenia poddasza od parteru) poprzez wysunięcie przed lico muru. Gzyms jednocześnie stanowi także osłonę przed deszczem
haftry – rodzaj żabek, inaczej łączników, służących mocowaniu blach do podłoża
hak czołowy – nazywany także rynnowym. Umocowany jest on do deski czołowej, najczęściej za pomocą wkrętów
holenderka – popularna nazwa dachówki ceramicznej lub cementowej, zwanej też esówką. Dachówka ta ma kształt niesymetrycznej litery „S”
hydroizolacja – zwana także izolacją przeciwwilgociową. Polega na zabezpieczeniu budynku przed wilgocią
impregnacja – jest to metoda konserwacji i zabezpieczenia przed wilgocią i czynnikami atmosferycznymi różnych materiałów poprzez ich nasączenie różnymi środkami chemicznymi
instalacja odgromowa – nazywana także uziemieniem. Jest to metalowa konstrukcja, mocowana na dachu, służąca rozładowywaniu wyładowań atmosferycznych, mogących uderzyć w powierzchnię dachu
ISO – to Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna. Zajmuje się określaniem standardów dla produktów i usług. ISO 9000 to norma, zajmująca się zarządzaniem jakością, a oznaczone nią produkty spełniają odpowiednie wymogi
Izoklin – jest to podłużny klin służący wypełnianiu powierzchni styku dachu ze ścianami. Wykonany jest najczęściej ze styropianu lub wełny mineralnej
jaskółka – polska nazwa lukarny. Jest to okno dachowe, wystające z powierzchni dachu i nakryte własnym daszkiem. Charakterystyczna dla budownictwa barokowego
jętka – element więźby dachowej, rozpierający krokwie w górnej części więzara
kalenica – inaczej szczyt lub grzbiet dachu. Jest to pozioma linia styku dwóch powierzchni dachowych pod kątem ostrym
kąt nachylenia połaci dachowej – inaczej spad lub nachylenie dachu. Liczony w stopniach kąt zawarty pomiędzy poziomem a płaszczyzną dachu
kielich – zwany także mufą. Jest to rozszerzone zakończenie rury spustowej, służące łączeniu z inną rurą
kleszcze – jest to element więźby dachowej, usztywniający konstrukcję. Kleszcze za pomocą dwóch drewnianych rygli łączą ze sobą krokwie i słupy
klin dachowy – najczęściej ma kształt trójkątny. Służy do izolowania pionowych elementów dachu, wystających ponad jego płaszczyznę, np. attyki, kominy
komin – pionowy element dachu, najczęściej murowany, blaszany lub cementowy. Wewnątrz komina znajduje się przewód pionowy, służący odprowadzaniu dymu z pieców i kotłów
kontrłaty – drewniany element więźby dachowej, razem z łatami tworzy ruszt, na którym opiera się pokrycie dachu (np. dachówki). Kontrłaty mocuje się wzdłuż krokwi
kosz – jest to linia styku dwóch połaci dachowych, łączących się ze sobą pod kątem rozwartym
kotew – inaczej kotwa lub ankier. Drewniany lub stalowy element konstrukcji dachowej, łączący wieniec z murłatą lub warstwę nośną ściany z warstwą licową, uniemożliwiając ich przesunięcie lub obrót
kowadełko dekarskie – inaczej zwane szelajzą. Popularne narzędzie, służące do wyklepywania i profilowania blachy
kratownica – zwana także dźwigarem kratowym. Składająca się z prętów stalowych lub drewnianych konstrukcja służąca wzmocnieniu dachu
krokiew – jest to główny element konstrukcji dachu typu krokwiowego. Jest to pochyła belka nośna, podtrzymująca pokrycie dachu
król – jest to główny słup, na którym opierają się krokwie w konstrukcjach dachowych typu namiotowego, wieżowego oraz baniastego
loggia – wnęka w zewnętrznej płaszczyźnie dachowej, nie wystająca poza lico muru, zwykle przesklepiona, niekiedy ozdobiona arkadami. Loggie mogą być przeszklone lub otwarte. Szczególnie popularne były w budownictwie renesansowym
lukarna – inaczej nazywana jaskółką. Okno dachowe, nakryte własnym daszkiem i wystające ponad płaszczyznę dachu
łaty – drewniane, poziome listwy, mocowane na krokwi, razem z kontrłatami podtrzymujące poszycie dachu
miecz – element więźby dachowej, skośna belka łącząca słupy dachowe wraz z płatwiami, wzmacniając konstrukcję dachu
mszenie – czynność polegająca na uszczelnianiu szpar pomiędzy belkami dachowymi za pomocą wełny drzewnej
murłata – inaczej nazywana namurnicą. Jest to drewniana belka, układana wzdłuż wieńca dachu. Murłata ma na celu równomierne przenoszenie obciążenia dachu na ściany domu
obejma – element systemu rynnowego, za pomocą którego rynna mocowana jest do ściany lub dachu
obłap – jest to zamek ciesielski, stosowany w ścianach wieńcowych
oczep – stosowany w konstrukcjach zrębowych i sumikowo-łątkowych górny wieniec, mający na celu usztywnienie i wzmocnienie ścian
okap – dolna, pozioma krawędź połaci dachowej. Na okapie najczęściej mocowana jest rynna
papa – materiał budowlany, uzyskiwany przez nasączenie masą asfaltową lub smołową osnowy z tektury, welonu z włókna szklanego lub poliestrowego. Dzięki dużej odporności na wilgoć stosowany jako pokrycie dachów płaskich
papiak – rodzaj specjalnego gwoździa o szerokim łebku, służącego do mocowania arkuszy papy do łat
PCW – tworzywo sztuczne, polichlorek winylu, inaczej PCV. Często stosowany w budownictwie, ze względu na lekkość, trwałość oraz odporność. Materiał ten używany jest do produkcji m.in. rynien, ram okien itp
plexi – tworzywo sztuczne, polimetakrylan metylu, PMMA. Jest to sztywny, przezroczysty materiał o dużej odporności na warunki atmosferyczne. Płyty plexi stosuje się do pokrywania niewielkich daszków
płatew – więźby dachowej, pozioma, drewniana belka, an której opierają się krokwie. Wyróżniamy płatwie kalenicowe, pośrednie i stropowe
pokrycie dachu – jest to wierzchnia warstwa poszycia dachowego. Ma ona na celu zabezpieczanie całej konstrukcji przed warunkami atmosferycznymi i wilgocią
poszycie dachu – jest to zewnętrzna warstwa, układana na więźbie dachowej i stanowiąca podkład pod pokrycie dachu
powała – jest to potoczne określenie warstwy desek, ułożonych na belkach stropowych
rynna – wykonany z metalu lub tworzyw sztucznych przewód, służący odprowadzaniu opadów atmosferycznych z powierzchni dachów
rzygacz – inaczej zwany gargulcem. Efektowne i ozdobne zakończenie rynny dachowej, wysunięte przed lico muru, chroni ścianę przed zawilgoceniem
sklepienie – jest to konstrukcja budowlana służąca krzywoliniowemu przekryciu od góry przestrzeni budynku. Często opiera się na kolumnach, filarach lub arkadach. Sklepienia przyjmują różne formy i kształty, np. beczkowe, kolebkowe, krzyżowe
sochy – stosowane w konstrukcji dachów sochowych, pionowe belki z rozwidleniem w górnej części, w której umieszczano ślęgi
spad – używany często błędnie z terminem nachylenie dachu. Spadek dachu wyrażany jest w procentach. Jest to stosunek nachylenia dachu do poziomej osi budynku
storczyk – nazywany także wieszarem. Jeden z elementów więzara. Składa się z mieczy, wieszaka, tramu i zastrzałów. Istnieją storczyki jedno- i dwuwieszakowe
strop – jest to poziomy element konstrukcji budynku, rozdzielający poszczególne kondygnacje. Stropy mają na celu między innymi przenoszenie ciężaru budynku na elementy pionowe, jak ściany
szczyt – w konstrukcji dachu dwuspadowego jest to trójkątna ściana, ujęta obiema jego połaciami. Ewentualnie terminem tym określa się także krawędź połaci szczytowej, wysuniętej ponad ścianę szczytową
ślęgi – są to poziome belki, umieszczane w sochach, będące jednym z elementów konstrukcyjnych dachów typu sochowego
świetlik – niewielkie okno w połaci dachu, mające na celu doświetlenie pomieszczeń
tarcica – jeden z podstawowych półproduktów drzewnych, otrzymywany przez przecinanie pni drzew wzdłuż ich osi. Z tarcicy obrzynanej (mającej przekrój prostokątny) wykonuje się więźbę dachową
taśma kalenicowa – jest to taśma, wykonana z elastycznego tworzywa sztucznego, którą przymocowuje się do kalenicy w celu poprawienia szczelności i wentylacji dachu
tram – nazywany także ściągiem lub ściągaczem. Jest to dolna belka więzara, spoczywają na niej słupy, które podtrzymują konstrukcje dachów
wata szklana – materiał uzyskiwany w procesie topienia szkła. Najczęściej ma postać płaskich arkuszy. Wata służy izolacji cieplnej i akustycznej, używana jest w poszyciu dachu oraz wypełnianiu przerw pomiędzy belkami
wełna mineralna – materiał uzyskiwany w procesie topienia skał mineralnych. Najczęściej ma postać płaskich arkuszy. Wełna mineralna służy izolacji cieplnej i akustycznej, używana jest w poszyciu dachu oraz wypełnianiu przerw pomiędzy belkami
wentylacja – cyrkulacja powietrza pomiędzy wewnątrz i na zewnątrz budynku. Służy wymianie powietrza i odprowadzeniu nadmiaru wilgoci ze środka pomieszczeń. Wyróżniamy wentylację wywiewną oraz grawitacyjną
więzar – nazywany także wiązarem. Drewniany element więźby dachowej, mający zwykle postać trójkąta. Ustawione równolegle więzary tworzą podstawę konstrukcji dachu typu krokwiowego
więźba dachowa – jest to drewniana konstrukcja nośna dachu, na której mocowane jest poszycie i pokrycie. Pojęcie więźby stosuje się w przypadku dachów krokwiowych oraz płatwiowych. Elementy więźby oraz jej montaż wykonuje cieśla
© 2023 Wszystkie prawa zastrzeżone
